Beetje sightseeing

Ik stond op en na het ochtendritueel besloot ik een tochtje te maken op de Fast Ferry.

Maar eerst een douche.

Ik vond een buurthuis en liep daar naar binnen. Omdat ik niet direct vond wat ik zocht, ging ik naar het nabijgelegen zwembad, maar dat was nog niet open. Dus keerde ik terug naar het buurthuis, daar merkte ik dat achter de bar een sportzaal bevond. Ik ging er naar binnen en probeerde niet op te vallen toen ik voorbij een trainende groep jongeren liep. Ik wou geen kleedkamer binnenlopen om me niet verdacht te maken, maar vond een deur met een figuurtje. Toen ik de deur opentrok bleek die ruimte een WC en douche te bevatten. All I needed.

Ik drapeerde mijn kleren over de WC en liet het water me goedgevallen. Het water was behoorlijk warm en ik was al snel verfrist. Ik trok mijn verse kleren aan en liep rustig uit de zaal. Voor ik vertrok bestelde ik nog een koffie. Ze smaakte me maar ik had mijn oppepper liever niet in een kartonnen bekertje gehad.

Na wat te hebben rondgereden bleek de Fastferry net naast de Stena terminal te liggen, dus op wandelafstand van waar ik mijn tent had opgezet.

Ik begaf me naar het ponton en wachtte geduldig de 20 minuten af. Ik zag de stijger langzaam vollopen met recreatiefietsers. De veerboot was in aankomst en stapte in. Ik nam plaats binnen en toen een medewerker me een ticket verkocht, kon hij het niet laten om te zeggen dat ik op een werkboot was verzeild geraakt en dus niet snapte waarom iedereen dit als een toeristisch uitje zag, ik incluis. Na de hilarische intermezzo’s van die medewerker die de reizigers wees op zeehondjes en dergelijke stond ik een uur later terug waar ik begonnen was. In principe had ik een dagticket gekocht dus ik had nog wel enkele rondjes kunnen doen of een wandeling maken op de Maasvlakte, maar Rotterdam lonkte.

Ik at mijn boterhammen op en nam de snelbus naar Schiedam (dat bleek als hub te fungeren) tot de eindhalte. Daar wachtte een metro om me naar het centrum van Rotterdam te brengen. Ik stapte uit aan het stadhuis en deed mijn wandeling door de stad. Toen bleek dat navigatie met dit gecombineerde GPX bestand niet eenvoudig was, schakelde ik de navigatie uit. Op het einde van de wandeling kwam ik langs het Maritiem Museum. Dit zou mijn 3de museum worden. Aan de ticketbalie vroeg ik meer uitleg over de beperkingen van een voorlopige kaart. De vrouw wees me erop dat die voorwaarden bleven zelfs als de kaart is geregisteerd, enkel met een persoonlijke kaart kon ik doen wat ik wou. Ze adviseerde me om te bellen naar de klantendienst.

Het was een modern opgezet museum met korte tentoonstellingen, zoals ze ook in het MAS doen. Zo leerde ik meer over het verhaal van SPIDO en haar geleidelijke overgang naar rondvaartbedrijf. Ik nam kort een kijkje in een cruisschip over de jaren en sloot mijn bezoek af met het verhaal van de drugshandel, dat vroeger legaal door de overheid werd gerund met opium-schepen.

Ik wou nog heel even een kijkje nemen in de oude graanlift, maar die was intussen al gesloten. En ook de helpdesk zou binnen een kwartiertje sluiten. Te laat om te bellen dus.

Ik nam de metro terug naar Schiedam en besloot de tragere bus te nemen naar Hoek van Holland, zodat ik ook het achterland zag. Toen ik op de bus stapte was het er broeierig heet en echt veel speciaals heb ik onderweg niet gezien.

Ik stapte uit de bus en liep nog even langs de winkel voor een maaltijdsalade. Aan het water smulde ik van mijn slaatje.

Ik stapte terug in de auto en reed naar het noorden, weg van alle havenactiviteit. Ik kwam in kassengebied waar de ene serre nog groter was dan de andere. Op een weg vond ik een bord naar een natuurgebied en die richting sloeg ik in. Het natuurgebied was niet meer dan een visvijver, maar meer moet dat voor mij niet zijn.

Ik maakte mijn bedje op en ging de nacht in.