Een dag vol plezier

We stonden vroeg op, zo rond 8u, en de gastvrouw had intussen al ontbijt gemaakt. Het rook heerlijk naar verse koffie en er lagen dikke sneden volkorenbrood te wachten. Niet echt Silke’s favoriet.

Ik besloot om binnendoor te rijden en kwam na een 20 tal kilometers op een Route National op een kleinere weg terecht. Ik zag de Rijn steeds dichterbij komen en in Rhinau lag ze letterlijk voor onze voeten. Toen de GPS me vertelde dat ik richting water moest rijden, leek dat niet te kloppen. Tot ik op mijn stappen terugkeerde en een autoveer zag. Ik reed terug de toegangsweg op en reed de veer op. Silke wou op het dek kijken maar de auto’s stonden zo dicht op elkaar gepakt dat ik haar de toelating niet durfde geven. Ze kon niet geloven dat de grens tussen Duitsland de Rijn was. Aan de overkant van de rivier was dan ook amper een aanwezig te vinden, behalve het bord dat de kreis aanduidde. We waren nu in Kappel. De weg was landelijk tot we een dorpje bereikten die uitpuilde van de logies. We waren op de goede weg. Ik volgde de borden naar Rust en algauw kwam de gigantische parking in zicht.

Ik reed de parking op en toonde de QR code van mijn voorbetaald parkingticket aan de scanner. De slagboom ging open en ik zocht een plaatsje.