De eerste nacht

Ik stond rond een uur of 6 op en kleedde me aan. Ik wastte mijn gezicht en nam mijn frigobox uit de auto. Ik nestelde me aan tafeltje en at mijn boterhammen op. De rust was volledig teruggekeerd en sporadisch zag ik een fietser langskomen, in een stil en verlaten landschap.

Ik plooide mijn tent terug in elkaar en stapte in mijn auto voor Hellevoetsluis. Ik reed talloze bruggen over en bevond mij uiteindelijk in Zuid-Holland. Van hieruit was het niet ver meer. Toen mijn GPS me vertelde dat ik er bijna was, vond ik een parking en een kleine omwalde stad. Eigenlijk leek het meer op een rivierinham met enkele huizen rond. Ik was gecharmeerd door de grootte.

Ik nam mijn GPS en mijn fotocamera en liet me navigeren langs de route die ik had ingesteld. Ik kwam langs verdedigingswerken en enkele historische schepen. Het gaf me allemaal een beetje een fake gevoel. Toch was het best wel een mooi zicht. Ik sloot mijn bezoek af met een koffiehuisje. Even dacht ik eraan om het Brandweermuseum te bezoeken maar uiteindelijk heb ik dat niet gedaan.

Niet zo heel ver rijden lag Brielle en daar heerste meteen een echtere sfeer. Ik parkeerde mijn auto en legde voor de zekerheid mijn schijf. Ik liep rechtstreeks naar het Historisch museum. Daar aangekomen zwaaide ik met mijn voorlopige museumkaart, maar die hadden ze nog nooit gezien. Ze schreven mijn kaartnummer op en ik werd naar de eerste zaal geleid. Het museum was mooi opgesteld en wat mij vooral is bijgebleven is de godsdienstige en bijgevolg politieke grondslag van het conflict tussen prins Willem en van Over… De manier waarop de laatste aan zijn einde kwam was gruwelijk. Een klassiek geval van opgezette haat dus.

De laatste zaal bevatte een uniek stuk dat het museum had mogen lenen van het Louvre en dus kreeg ik een compagion die mij in de gaten hield. Wat ik vooral merkte was dat de glazen vaas kleine bewegingen maakte toen ik op de parket vloer heen en weer naar de borden liep. Ik had geen zin om schade te veroorzaken dus stapte ik op de tippen van mijn tenen.

Na het museumbezoek was het tijd voor mjn lunch en daarna plande ik nog een korte wandeling door de stad.

Dan stapte ik terug in mijn auto en reed richting Schiedam. Algauw zag ik in de hussle en bussle van de Rotterdamse haven. Aanschuiven, voorsorteren en zoeken. Ik verloor langzaam mijn rust en na wat zoekwerk een parkeerplaats gevonden net buiten de ring. Ik stelde mijn GPS in en deed mijn wandeling. De stad was van een heel andere orde dan de vorige vestigingssteden en ik kon de nabijheid van de grootstad Rotterdam voelen en zien. Toen ik terug bij mijn auto was, besloot ik terug rust op te zoeken en uiteindelijk kwam ik uit in Hoek van Holland.

Ik merkte borden op naar de Waterkering maar, zoals bij het museum in Zierikzee, was de weg smal en bochtig en ditmaal bezaaid met wielertoeristen. Ik reed op de kunstmatige heuvel en aanschouwde het wereldwonder.

Na de zilte zeelucht te hebben opgesnoven en de rust van de langzaam voorbij glijdende containerschepen te hebben ervaren reed ik terug mijn berg af en zigzagde tussen de fietsers. Ik ging winkelen en na mijn slaatje te hebben opgegeten was het tijd om mijn bedje terug te spreiden. De parking leek een prima plaats.