My first day!

Ik weet … ik heb een tijdje geen bericht gelaten … tja druk leven hé 

De volgende morgen opende ik mijn ogen iets na 10u. Ik nam een verfrissende douche en hobbelde de trap af. Ik werd verwelkomd door de eigenares. Die me voorstellende aan enkele collega’s. Ze liet me achter bij de koffiemachine. Kon ik wel gebruiken … omdat ik geen plannen had, besliste ik om wat mee te lopen met de huishoudsters.

Na wat uitleg over het recyclageprogramma van de herberg. Liep ik met 2 Poolse en een Ierse dame de trap op, naar de slaapzalen. Ik kreeg een spoedcursus bedden opmaken maar vooral veel gepraat en gekeuvel, het merendeel in het Pools. Daarom ook dat ik me afzonderde met de Ierse. Kon ik tenminste verstaan. Nu en dan stootten we op vreemde objecten die niet direct in een slaapkamer thuishoorden. Al kan een fles wijn of bier wel voor de nodige animo zorgen, maar er waren ook meer opwindendere attributen te vinden. Ik hielp nu en dan wat mee al voelde ik me nog behoorlijk moe.

Na een paar uur zat de shift erop en stelde de Ierse voor om een ritje te maken in the coutryside. Wat kon ik daar nu op tegen hebben. We aten snel nog iets in de stad en toen ook haar wagen had gedronken trokken we enkele wegen in. Allesbehalve wetende waartoe die lijden, het avontuur tegemoet. Nu en dan kwamen we pareltjes tegen. Ruïnes met veelal kerken maar ook een kasteel. We hadden een geanimeerd gesprek op een kerkhof, maar deden ons toch respectvol voor. Ze reed naar een baai en ze trakteerde me op een Guinness. Toen de schemering begon te vallen repten we ons terug naar de stad. Ze zette me netjes af aan de herberg en wenste me een goeieavond.

Na een gezellige avond in een typisch Iers café met de traditionele muziek (hier afgekort tot “trad”) kwam ik de vrouw terug tegen, deze keer vergezeld van haar man. Ik viel bijna om van de vaak, dus leek het me beter om mijn bed op te zoeken.