De Papiermolen

Nu ik toch op dreef ben … waarom geen vervolg hé 

De volgende morgen voelde me ik al een pak meer uitgeslapen.

Ik stond vroeg op en zat al om 8u aan de ontbijttafel. Het duurde echter tot 10u eer de herbergierster me kwam vragen of ik wat wou tuinieren. Tuurlijk.

Al gauw werd ik voorgesteld aan de klusjesman die me, in een typisch West-Iers accent, een rondleiding gaf: waar ik het tuingereedschap kon vinden onder andere. Hij nam zelfs de tijd om de oude herberg te tonen.

Al gauw stond ik met mijn kruiwagentje en mijn schopje te wroeten in de, laten we eerlijk zijn, verwilderde perkjes. Na bijna 2 uur had ik een kruiwagen vol groenafval vergaard. Ik dumpte die in de tuin van de oude herberg. Liep terug naar binnen en dat was dus mijn eerste échte werkdag. In de namiddag liep ik wat rond in de stad, vooral op zoek naar kaas en choco … en bier, ik blijf tenslotte een Belg 

De volgende dag ploegde ik opnieuw een klein veld om, met opnieuw een kruiwagentje vol afval. In de namiddag had ik voorgenomen het plaatselijke werkloosheidsbureau op te zoeken. Het was een behoorlijk eind stappen, maar uiteindelijk toch gevonden.

Ik liep naar het onthaal en trachtte mijn situatie uit de doeken te doen. Dat ik nu enkel een maand in een Ierse herberg verblijf, niet betaald wordt en om er gratis te verblijven ik wat klusjes moet opknappen. Al snel grapte de ambtenare dat ik gerust ook eens haar huis mocht komen opruimen. Toen kwamen de formaliteiten, kun je bewijzen dat er in die herberg woont … neen dus.

Terug naar af dus …