What a night!

Het vervolg heeft even op zich laten wachten, maar ik had het namelijk druk de laatste tijd. Tenslotte is het ook zo dat de feiten hier beschreven zich in feite al 14 dagen eerder afspeelden. Een blog bijhouden blijkt arbeidsintensiever dan ik dacht en dit werd nog bemoeilijkt door nogal wat wijzigingen in mijn reisplannen.

Maar zoals beloofd … het vervolg 

Ik liep met een smile de straat over. Dit kan te wijten zijn aan de alcohol die avond gebruikt of de indruk die de 3 Ierse dames me na lieten.

Toen ik de herberg binnenstapte wachtte de herbergier me al op. Ik vertelde hem over de avond en hij vertelde me dat hij er geen probleem van maakt als ik terug zou gaan naar de pub maar dat hij eten had staan in z’n oven. Ik weigerde hem alleen te laten omwille van het gesprek dat hij wou voeren over z’n website.

Hij inviteerde me dan bij hem thuis, enkele huizen van de herberg verwijderd. Hij bood me een pizza aan en een glas wijn. Alhoewel ik enkele uren al had gegeten werd de pizza erg gesmaakt. Iets minder het glas wijn, maar ik had nu eenmaal opgetrokken in juni met een wijnkenner, die mijn standaard wat ophoog had geschroefd.

Ik had hem al eerder verteld over mijn passie “CouchSurfing” en hij bleek interesse te wekken omdat hij geregeld leden over de vloer had die hun reservatie lieten afhangen van een couch in Clifden. Ik legde hem vlug even de basisprincipes uit en hij kon zich wel vinden in het idee. Algauw begonnen de verhalen te komen. Ik logde in in mijn profiel en liet hem wat scrollen op de lange pagina. Hij was versteld van de overvloed van informatie die op mijn profiel prijkte en al gauw had hij mijn referenties gevonden. Bij elke tekst hoorde uiteraard een korte uitleg en hij hield mijn keel gesmeerd door op miraculeuze wijze het volume in het glas nooit tot op de bodem te laten komen. Ik had een pakje TUC koekjes kunnen kopen en deelde dit met mijn gulle gastheer. Het gesprek bleef gaande tot in de vroege uurtjes en ik schijn me te herinneren dat ik het korte wijzertje voorbij de 3 zag gaan. Ik begon moe te worden, nam afscheid en sloop de trap op.

De volgende morgen met kleine oogjes begaf ik me naar de keuken om een verse mok instant koffie. Het smaakte me eerlijk gezegd niet, maar het kopje had wel het beoogde effect. Mijn vermoeidheid werd minder voelbaar al maakte ik elders in mijn hoofd een licht gezoem gewaar. Een gast bood me een pijnstiller aan maar ik wilde voor deze dreiging volledig op sapjes vertrouwen.

Ik zocht de lokale tea-room op die Iers ontbijt serveerde. Ik bestelde een light menu. Dat er eigenlijk op neer komt dat de bangers en chips worden weggelaten. Ik vroeg in plaats van een morningtea een appelsapje. Het ganse gerecht smaakte me al had mijn maag daar iets meer moeite mee.

Ik ging terug naar de herberg en hij vertelde me te gaan kijken naar de “Sky Road”. De volledige weg afleggen was te ver, maar er waren enkele mooie panoramapunten en route. Een steile helling leidde naar een monument en hiervandaan had ik een prachtig zicht op het stadje en z’n baai. Met wat bemodderde schoenen liep ik de heuvel terug af. Ging nog snel wat drank kopen voor mijn 3 uur durende rit terug naar Ennis.

Ik ging wat buiten zitten bij de eigenaar tot de bus kwam. Toen het uur bijna geslagen had, nam ik afscheid, dankte hem voor de uitbundige ontvangst en trok naar de bushalte.

De busrit was even prachtig als de heenrit en algauw stond ik terug in Galway. Ik wachtte wat op mijn aansluiting en propte me in de bus naar Cork. De bus passeerde de luchthaven van Shannon en er waren blijkbaar veel gegadigden voor een vlucht. De zitplaats was krap, maar na een goed uur ontplooide ik mijn benen en liep het kleine stukje terug naar de herberg.

Ik groette de eigenares en na te hebben vastgesteld dat de sleutelkaart diende geheractiveerd te worden begon mijn avondeten te bereiden. Moe en voldaan ging ik slapen. Ik keek terug op een zeer geslaagde uitstap.