Flying In

Na een veel te lange pauze, is het terug tijd om een verhaal neer te schrijven. Al heb ik deze keer met Polarsteps wel mijn bewegingen in kaart gebracht. Dit heeft meer overzicht.

Alles begon op een maandagmorgen. Mijn vader zou me naar de Flibco bus voeren. De dag begon al in paniek doordat de lift nu wel of niet werkte. Om op veilig te spelen, bracht ik mijn koffer naar de kelder waar ik ze in mijn ruimte opsloot. Mijn ouders waren wat vroeg en kwamen dus eerst koffie drinken. Mijn moeder probeerde duidelijke afspraken te maken wat wel en niet in huis mocht gebeuren. Ik legde mijn sleutels op de salontafel. De tijd was gekomen en ik trok de deur achter mij dicht, niet wetende dat niemand die sleutels van de salontafel had genomen. Met alle gevolgen van dien, ook omdat de koffer in de kelder achter slot zat, zat er niets anders op dan om de reservesleutel te rijden en zelf te rijden naar Charleroi. Op de snelweg kwamen we de bus tegen en mijn vader probeerde die bij te houden… Wat mij niet echt rust bezorgde. Ik startte een filmpje op mijn tablet. Aangekomen in Charleroi volgden we de wegwijzers naar de Kiss&Ride dat nu dus ook al betalend was . Mijn moeder hielp mee dragen en me uit te wuiven. Ik nestelde me in een hoekje voor een klein uurtje en ging toen mijn bagage inchecken. Daarna schoof ik helemaal achteraan aan. Na de controlepoortjes ging ik niet links, maar rechts. Ik nam mijn tijd om al mijn electronica in een paar bakjes te krijgen. Al vergat ik mijn schoentjes. Bijna! Daarna ging ik naar mijn gate. Het was ook hier een drukte van jewelste. Aan de Priority Rij leek geen einde te komen. Maar ik had mijn Klara podcast. Dan eindelijk in het vliegtuig. Toen bleek dat iemand op mijn plaats zat, even de steward ingeschakeld. Ik zette mijn podcast terug in gang en viel weer in mijn rust. Na een goed uur zette het vliegtuig de landing in. Het was even zoeken naar de bagagecarousel want daar stond niemand. Even later kwam een grote koffer aangebold met het hele scala stickers die ik er had opgeplakt. Jep, dit is de mijne… Nog even een luchthavenhelper geholpen die een klant had die geen enkele taal sprak…behalve. Hij zocht vruchteloos naar iemand die Frans sprak. Toch raar… dat was bijna de enige taal die ik op het vliegtuig hoorde. Anyway… Problem solved! Buitenkomend voelde ik mijn schoenen knellen. Ik raakte aan de praat met een medewerkster die ook op haar bus wachtte. Het was een kort gesprek. Ik nam de eerdere bus, op weg naar de tussenhalte. Nu, de halte was klein, slechts een paar automaten en een toilet pastte in het gebouwtje.

Aangekomen in Dundee zette ik mijn GPS aan. Ik liep er voorbij, tot ik David aantrof.

Ik was blij verrast dat hij zo snel te vinden was… normaal duurt het even voor hij zich laat zien en jawel hoor hij was in de pub te vinden. Schijnbaar had hij zijn bier in bewaring gegeven aan een man, die duidelijk wel bier lustte, ook niet het zijne. Nadat ik samen met David een nieuw bier had besteld, gingen we zitten.

De herberg was veel kleiner dan verwacht en beantwoorde allesbehalve aan de verwachtingen die ik had gesteld. Er was een WC maar die was enkele gangen verder. Iets dichterbij was een gehandicapten toilet en douche. In de meeste gevallen leek me dit de beste oplossing. Nog steeds vraag ik me af waarom er een disabled inrichting was op een eerste verdieping zonder lift.

Die avond was het terug stikheet in de kamer. David had enkele dagen eerder de verwarming op maximum gezet en het zo gelaten. Achteraf gezien is het begrijpelijk als je incalculeerd hoeveel hij drinkt en hoe weinig hij slaapt.

Hij vertelde dat hij graag ’s nachts luistert naar Radio 4 en ik wou helpen door “that can be arranged” te beloven. Ik stak mijn defecte koptelefoon in mijn reserve GSM om op die manier FM te kunnen ontvangen. Ik liet het toestel zoeken en bij de amper 8 stations die ik kon oppikken was Radio 4 bij. Ik liet het door de luidsprekers “stromen”. Om de een of andere reden had ik ingestemd om het de hele nacht aan te laten. Tot ik om 4u ’s ochtends nog wakker lag en mijn constructie afbrak. Daarna viel ik in slaap.