Fonkeling bij nachte

Nog een stukje rijden en we zouden aan de grens zijn, een kleine 10 kilometer. En daar doemde zich een groot plein op, met netjes een aantal vlaggen op een rij. Waaronder de blauwe met de 12 gele sterretjes, die ik wel kon apprecieerde. Voor de bus aanschoof wou de gids er terug uit. Ging door een poortje in het hek en was zo in no time aan de Duitse zijde. Wij moesten het wel doorzitten. Maar echt lang duurde het gelukkig niet.

Toen de gids terug in de bus stapte gingen we terug op weg. De gids wou graag op de trein gezet worden in het grensstationnetje. We reden dus de snelweg af, kwamen in een klein, onooglijk dorpje terecht. Na wat zoeken vonden we dan uiteindelijk het Bahnhof. We zwaaiden de man uit en gingen terug op weg, wat zoekend maar uiteindelijk was de Autobahn terug onder onze wielen gekomen.

We gingen de nacht in toen we verder en verder het vermoedelijk Saksische land ingingen. Ik herinner me nog de lichten van Leipzig in de verte toen de bus even halt hield, maar het kon ook een andere stad geweest zijn.