De weg kwijt

18 september 2018 - Hull, Verenigd Koninkrijk

Ik had mijn wekker gezet zodat ik op tijd kon douchen en voor de grote vloot een koffie kon drinken.

Om 7u werd de nieuwe dag aangekondigd door de luidsprekers in de gang. Intussen was ik al aangekleed.

Het was nog donker toen ik de bar betrad. Ik bestelde een koffie. Ik zag buiten dat we al op de Humber voeren richting Kingston-upon-Hull (kortweg Hull). De lichtjes van de industrie in de verte was een mooi zicht.

Ik had nog een paar oude bankbiljetten over en vroeg aan de barrista of ik ze bij hem kon inwisselen. Een beetje gewrongen vertelde me dat dat niet kon. Ik ging terug naar mijn plaats en las verder in mijn boek.

We naderden de dokken en ik zag het andere schip al liggen,die op Rotterdam voer.

Uit mijn studie vooraf wist ik dat mijn ferry uit Zeebrugge in een ander dok aanlegde.

Wat ik niet wist was dat de doorgang naar dat dok erg smal was.

Dat kleine rode bootje dat achteraan het schip hing trok het schip recht zodat het tussen het dok pastte. Best wel een krachtpatserke. Aan beide zijden was er een goeie decimeter over. Van precisie gesproken.

Ik had intussen een mailtje en een SMS gestuurd naar David om te laten weten dat ik er bijna was.

Zoals gewoonlijk kreeg ik geen antwoord. Al ben ik het intussen al gewoon, het gaf me weinig vertrouwen.

Toen de melding over de intercom kwam om uit te schepen en ik klaar stond om alle bagage mee te nemen, riep de barrista me. Hij vertelde me dat het nu wel kon om geld te wisselen. Daarnet was het wat moeilijker toen zijn overste erbij stond. “Hoeveel heb je bij je?” “zo’n £30” zei ik. “No problem”. Na een minuutje haalde hij splinternieuwe briefjes uit zijn kassa en was alweer een probleem opgelost.

Ik nam alle materiaal mee en begaf me naar buiten, er stond een stevige wind toen ik van boord stapte. Nog even snel door de douane en we staan in Engeland. Ik liep verder en was blij toen David me opwachtte in de aankomsthal. Hij was wat zenuwachtig omdat hij eerst aan de verkeerde terminal stond. Ik stelde hem gerust dat ik wel even had gewacht.