De laatste halte in Zuid-Holland

Ik stond op en reed naar Leiden. Ik had de parkeertarievenkaart bekeken maar uiteindelijk kon ik het adres dat ik had geselecteerd niet vinden. Ik kwam in een buitenwijk van Leiden terecht en hoopte dat het nog wel zou meevallen. Ik zocht de parkeerautomaat en beetje een ontzet merkte ik dat ook hier 2 euro per uur werd gevraagd.

Ik gaf mijn nummerplaat in en begaf me op mijn weg richting het centrum van Leiden. Zo’n goeie kilometer stappen. Ik deed mijn toertje en ging terug. Omdat er weeral geen tijd was voor een koffie zocht ik naar iets in de buurt. Ik kwam uit in de McDonalds. Achteraf gezien niet zo’n slechte keuze. Ik kon terwijl ik aan mijn koffie lurkte rustig mijn boeken openslaan om mijn volgende stap te plannen. Eigenlijk had ik evengoed wat batterijen kunnen opladen.

Ik merkte dat ik in de buurt van de Kaag was. Een serie eilandjes die met een veerpontje kunnen bereikt worden.

Ik reed die richting uit en algauw was ik omring door sloten en weilanden, met een klein stukje asfalt onder mijn wielen, net breed genoeg voor een auto. Nu en dan kwam ik dan ook passeerstroken tegen.

Bij een camping was er een aanlegsteiger voor een fietsveer. De autoveer bleek aan de andere kant van het eiland te liggen. Ik parkeerde mij en begaf me met mijn rugzak naar de aanlegsteiger.

ik scheepte in voor een heen- en terugrit en na een kwartier op het water liep ik het land op. Ik volgde een laarzenpad, maar de vegetatie was zo hoog gegroeid en eigenlijk verwaarloosd dat ik soms twijfelde om de tocht af te breken. Maar ik volharde en kwam terug aan mijn beginpunt. Ik liep wat verder en kwam aan bij de autoveer, ik liet me overvaren over een heel smal strookje water en ging een cafe binnen. Het lot wil dat ik me toen geografisch in Noord-Holland bevond. Ik ging terug en wachtte op de fietsveer. Intussen had ik zo weinig cash op zak dat ik dringend op zoek moest naar een geldautomaat. Ook had ik beslist (na Leiden) om een Nederlandse GSM nummer aan te schaffen. Vooral voor de parking, maar de occasionele 0900-nummers zou ik er ook mee kunnen bellen.

Ik stapte terug in mijn auto en begaf me terug naar de bewoonde wereld. Nu en dan moest ik uitwijken voor aankomend verkeer maar dat stoorde me niet want dat hoorde bij de charme van de regio vond ik. Ik reed naar een winkel in het naburige dorp, maar omwille van omleidingen kwam terug via een snelweg langs Leiden om aan op mijn bestemming. De plaats bleek aan de rand van de eilandenreeks te liggen en er was een recreatiestrand. Dus na mijn boodschappen stapte ik er wat rond. Toen ik merkte dat ze een sanitaire blok hadden, met douche, profiteerde ik van dit gemak door snel me te verfrissen. Het water was niet overdreven warm maar deugd deed het wel.

Ik belde naar mijn ouders om te melden dat ik had overwogen om mijn reis te onderbreken omwille van de verwachtte hitte. Ik zou morgen passeren langs Waasmunster, nadat ik het Mauritshuis had bezocht.

Ik zette me aan het tafeltje op het plein en at mijn slaatje op. Daarna was het tijd om mijn bed te maken.